Aan het begin van de middeleeuwen waren er twee centra van Joodse geleerdheid, het ene in het Land Israël, waar altijd Joden en Joodse geleerden zijn blijven wonen; en het andere in Babylon, waar twee rabbijnse academies waren, Soera en Poembedita. De rabbijnen in Israël hebben tegen het eind van de vijfde eeuw de mondelinge leer opgeschreven in de Jeruzalemse Talmoed. De geleerden in Babel deden een kleine eeuw later hetzelfde in Babel. De Jeruzalemse Talmoed is minder uitgebreid dan de Babylonische en meer gericht op het leven in het land Israël. De Babylonische Talmoed heeft de meeste invloed gekregen als het standaardwerk van de Joden in de ballingschap.